Kawiarenka

- wiesz gdyby nie to że sklepałem jednego wampira to bym nie wiedział kim jestem i pewnie teraz siedziałbym na Florydzie i trenował do następnych walk
Spojrzał w sufit po czym na nią i uśmiechnął się

-Naprawdę pokonałeś wampira? Jestem pod wrażeniem tutaj mnie zaskoczyłeś.Nie każdemu to się udaje.
Uśmiechnęła się delikatnie patrząc na niego.
-No teraz jesteś tutaj

- on natomiast nie był zaskoczony spodziewał się tego trenuję dość intensywnie i moja wampirza siła została podwojona przez ludzkie mięśnie temu jestem w stanie pokonać wampira a przynajmniej tak mi tamten tłumaczył
Zerknął na nią i ponownie posłał jej uśmiech

-Rozumiem...no to lepiej żeby żaden wampir nie wchodził tobie w drogę bo może tego pożałować.No skoro tak mówił wampir to pewnie jest to prawdą.
Uśmiechnęła się delikatnie.

- No zobaczymy co z tego wyniknie po to tu jestem żeby sprawdzić czy to wszystko to prawda i jak panować nad tymi mocami wampirzymi żeby przypadkiem nikt nie mówił że biorę sterydy albo coś innego
patrzy na nią z lekkim uśmiechem na ustach

-Nom właśnie to miejsce jest właśnie stworzone dla takich jak my. I tutaj można nauczyć się panować nad swoimi mocami albo odkryć ukryte zdolności, które się jeszcze nie ujawniły.
Delikatnie się uśmiechnęła

- Ja chce tylko stłumić to co już mam nie potrzebny mi nic innego chce żyć tak jak żyłem dotychczas chce walczyć dalej
zerka na nią po czym lekko westchnął i zwiesił głowę

-Rozumiem. ...jestem pewna, że tutaj uda ci się to stlumic albo panować nad tym. Jednak na to potrzeba będzie dużo czasu, bo niestety tak szybko nie da się nad tym zapanować.

- I tak nie będę na wszystkich zajęciach mam pracę a chorobowy mam na miesiąc nieźle musiałem się podstawić aby dostać wolne
oparł brodę o dłonie a łokieć o blat stołu

-Rozumiem. ...pewnie przez pracę dość sporo zajęć opuscisz, ale w końcu praca też jest ważna.
Uśmiechnęła się delikatnie.

- Tak gadałem z dyrektorem o tym jestem jedynym uczniem który może opuszczać teren akademii zawsze bez pytania po za tym nie muszę być na wszystkich zajęciach mam przywileje może dla tego też że jestem dość starszy od wszystkich, wiesz odnoszę wrażenie że dyrektor też jest ode mnie młodszy
patrzy gdzieś za nią po czym znów spojrzał w jej kierunku

-Tak faktycznie jesteś tutaj najstarszy i pewnie z tego powodu masz te przywileje. Większość zapewne wzięła cie za nauczyciela niż ucznia. Przyznam się, że sama też myślałam na początku, że jesteś nauczycielem.
Uśmiechnęła się delikatnie patrząc na niego.

- Co ja na to poradzę żyło mi się bardzo dobrze do czasu
uśmiechnął się raczej do siebie niż do niej po chwili podniósł głowę i spojrzał na nią
- Zastanawiam się czy wszyscy tu obecni będą zwracać się do mnie per. Pan bo chyba tego nie zniosę

-Domyślam się, że nie było ci łatwo zresztą ja też nie miałam lekko.
Westchnęła pod nosem
-Hmmm...sądzę, że większość tak będzie się do ciebie zwracać.

- Ale ja nie jestem taki stary 31 lat ton ie dużo żebym miał 40 to rozumiem napisze se na czole jak mają do mnie mówić
zaśmiał się po czym znów spojrzał na nią
- Nie miałaś lekko? Jak to?

-W sumie racja to nie jest jeszcze tak dużo.A wiesz to całkiem dobry pomysł.
Zaśmiała się patrząc na niego.
-Tak nie miałam lekko. Jakby to powiedzieć jestem sierot straciłam rodziców jak byłam mała.Walesalam się po świecie w którym byłam odpychana przez ludzi przez to kim byłam. Traktowali mnie jak potwora przez zaczęłam tak o sobie myśleć.

- Ale nie jesteś potworem przecież to widzę no ale racja kiedyś tak myślano kołki z drewna i tym podobne zapomniałem że nie masz 17 lat chociaż i tak dał bym Ci więcej ale mniejsza z tym
westchnął albowiem zabrakło mu tlenu
- Potwór a kto tak na Ciebie w tych czasach mówi po za księżęmi i siostrami zakonnymi...i mocherami

-Ty to wiesz i ja to wiem i każdy w tej szkole też o tym wie. Jednak w świecie ludzi to niestety jest inaczej. Tam jak ktoś jest inny to odrazu biorą cie za dziwaka czy wariata. A jak masz jakieś zdolności czy ponadludzka siłę to biorą za potwora czy czarownice. Tak mnie już nie raz chciano nadziac na taki kolek. Wysylano za mną łowców zresztą teraz też na mnie polują.
Uniosła kąciki ust patrząc na niego.
-Ludzie, którzy widzieli mnie jak pije czyjąś krew

- Patrz na mnie blady rudy facet który wygląda jak jakiś tytan śmiano się ze mnie w szkole ale moją nadludzką siłą zainteresowali się trenerzy i tak jestem kim jestem, a co do łowców jacyś faceci też za mną latali dziwnie ubrani ale no cóż raz sklepałem im dupy to się odczepili chcesz To Ci pomogę
uśmiechnięty patrzył na nią kochał pomagać innym

-Rozumiem. ..przynajmniej gdzieś przydaje się ta twoja madludzka siła. No tak potrafią być irytujący jak się uczepia to potem ciężko się od nich odczepic. Naprawdę? To miłe z twojej strony jeszcze nikt dotąd nie chciał mi pomagać. Raczej byłam zdana na siebie.
Delikatnie się uśmiechnęła.

- No widzisz trzeba po prostu trafić na odpowiednią osobę czasami trzeba takiej osoby szukać dość długo ale w końcu się znajdzie, szczerze nawet jeśli nie byłbym tym kim jestem i tak bym Ci pomógł tylko wtedy postawił bym warunek żebyś mnie nie gryzła
zaśmiał się cicho po czym spojrzał na nią ponownie
- idziemy się przejść?

-Tak to racja tutaj się z tobą zgodzę czasami takiej osoby trzeba szukać dość długo.Spokojnie nie ugryzłabym ciebie.Tak bez powodu to nie gryzę.Staram się panować nad swoim pragnieniem krwi.
Uśmiechnęła się
-A bardzo chętnie

mężczyzna wstał rozprostował nogi po czym podał jej swoją rękę aby z jego pomocą mogła wstać kiedy to zrobiła zasunął oba krzesła po czym otworzył drzwi do kawiarenki aby mogła wyjść przed nim.
<opuszczam>

Delikatnie się uśmiechnęła po czym chwyciła jego rękę wstając od stołu.Gdy otworzył drzwi uśmiechnęła się i wyszła z pomieszczenia.
<znikam>